Axion Beach Rock 2001

 

Ons jeugdhuis is traditiegetrouw opnieuw naar Axion Beach Rock geweest in Zeebrugge. Voor het eerst waren er twee volwaardige festivaldagen waarvan jullie een kort verslag aan het lezen zijn. Door de nodige techno–, house-, drum’n bass– en breakbeatgoden op het programma te zetten kregen we op vrijdag een waar « dance »-orgie voorgeschoteld.

 

Misschien was dat ook de reden waarom er dit jaar slechts zeven meubilairstukken van het jeugdhuis afgezakt waren naar de Vlaamse Kust. De sfeer zat er echter al meteen goed in toen op de trein de eerste koffietjes uitgeslurpt werden.

(voor de niet-festvalgangers: koffie=bier, koffiekoeken=sigaretten of stinkend voedsel in blik)

 

Dat er opvallend weinig volk op de trein zat ten opzichte van de vorige jaren stoorde ons niet echt, we moesten namelijk makkelijk onze tentjes kunnen opzetten op een goede plaats (dicht bij de bierstand op het campingterrein). Het aantal tenten op het festivalterrein en de opstelling ervan bleek dezelfde als die van de vorige jaren (een cyber-tent, een alternativedance-marquee, het hoofdpodium en een 2nd stage. Het hoofdpodium is natuurlijk in de open lucht. De eerste groep die we op het hoofdpodium zagen was de niet zo alledaagse Groove Cartel-formatie. Groove Cartel is een zevenkoppige liveband met een adembenemende zangeres (in welke zin laat ik aan uw verbeelding over).

 

Om even een zwart gat, geen zat gat maar een culinaire pauze waarbij nogal heen en weer werd gelopen tussen de verschillende podia, over te slaan was het volgend muzikaal moment Stacey Pullen, één van de Detroit-pioneers. S. Pullen is een halve legende die al bijna 20 jaar mee draait aan de top. Hij mixt wat “no one has mixed before”.

 

 

 

DJ Hell (ofwel Helmut Josef Geier wat iets moeilijker bekt) is een wereldberoemd DJ en heeft ook zijn eigen platenlabel met o.a. Jeff Mills, Christopher Just en David Caretta. Zijn sets zijn een ‘hellse’ mix van electro, house en hip-hop, het iets zachtere werk maw.

 

De volgende act was Dave Clarke (voor mij het hoogtepunt op ABR). De man is resident in de meest bekende clubs in eigen land maar ook in buitenland en ja zelfs in België (Fuse in Brussel). Ten opzichte van DJ Hell draait hij steevast een keiharde set van pure, rauwe, hyperkinetische techno opgesmukt met zijn bekende scratch-mixes.

 

Na een nachtje beats was het tijd voor Prince en Madonna… in het plaatselijke café aan de haven van Zeebrugge. Voor een gedetailleerder verslag van die optredens en wat er op volgde moet je bij de deelnemers zelf zijn (namen verkrijgbaar bij bestuur).

 

Zaterdag

 

Bij het krieken van de dag, nu ja eerder overrijpe krieken, was het tijd voor koffie en koffiekoeken op bed, nu ja bed eerder slaapplaats. Dit was voor Y. H. ook het geschikte moment om zijn “beekscène” op te voeren (voor meer info verwijs ik jullie opnieuw naar bestuur of naar de website voor foto’s http://jhantigoon.tripod.com).

 

Guru’s Jazzmatazz was door omstandigheden (zie boven oa) een van de eerste acts die we te horen kregen. Deze Brooklyn-rapper brengt muziek met invloeden uit de jazz-, R’n B, funk– en soul-scène. Niet iedereen was even enthousiast over deze man met zijn uitgebreide

live-band.

 

Manic Street Preachers: zie kader op de vorige pagina

 

Morcheeba was te zien op het 2e podium. Dit Engelse Trip-hop trio heeft reeds drie sublieme CD’s op hun naam staan. Live is het vooral de engelachtige verschijning van Skye, de zangeres, die van deze groep bijna een ware mythe maken. De meningen in onze groep over het optreden waren echter verdeeld.

 

K’s Choice: een waardige afsluiter voor het rockgedeelte van het strandfestival met de aan een barkruk verknochte Sarah Bettens in de hoofdrol. Het vrouwelijke deel van de muzikale broer en zus zat in het gips en kon dus niet rondhoppen zoals ze normaal wel doet. Niettemin was er de nodige sfeer op een ondertussen kil strand.

=>Dave Clarke, de wereldberoemde DJ/Producer

Fatboy Slim: om het met een van zijn songs samen te vatten: “Ya mama, push the tempo”. “The man who has come a long way baby”, hij speelde ooit nog bij the Housemartins en Freakpower, liet het strand op zijn huisvesten daveren, of was het gewoon wat zand dat aan het ronddwarrelen was? De compleet geschifte Fatboy Slim, alias Norman Cook, had slechts vier dingen nodig om het strand aan het dansen krijgen: twee platenspelers, een mengpaneel en een heleboel schitterende tracks die dan nog meestal van eigen makelij waren.

 

David Morales was de laatste die we aan het werk zagen. Alhoewel je die “we” niet zo groot meer mag zien. Door het koude weer en de ontberingen die we moesten verduren (je moest zo lang wachten op een frisse pint…) was ons groepje al sterk uitgedund. Nochtans was deze DJ ,die tevens de producer is van Michael Jackson, Tina Turner en Jamiroquai, voor mijn part de (positieve) verrassing van het festival met een innoverende house-set.